04.12.1985 - ŁKS Łódź - Górnik Zabrze 2:1

4 grudnia 1985 Puchar Polski 1985/86, rewanż 1/2 finału	ŁKS Łódź	2:1 (1:1)	Górnik Zabrze	Sędzia: Kazimierz Mikołajewski (Płock) Widzów: ok. 3 000
	Baran 13 Chojnacki 59 k	1:0 1:1 2:1	Urban 28
Robakiewicz Bendkowski Wenclewski Sybilski Różycki Chojnacki Więzik (46 Gierek) Kruszankin Ziober Baran R.Robakiewicz (46 Ksztelan)		SKŁADY	Józef Wandzik Bogdan Gunia Joachim Klemenz Józef Dankowski Marek Kostrzewa Andrzej Pałasz Waldemar Matysik Ryszard Komornicki Jan Urban (51 Cyroń) Marek Majka Andrzej Zgutczyński
Trener: Zygmunt Gutowski			Trener: Hubert Kostka

Relacje

Sport

Łódź. Zdarzały się już w historii europejskich rozgrywek pucharowych (Puchar Polski ma zbyt krótką historię formuły „mecz i rewanż"), by można było szukać analogii, że druży�na przegrywająca pierwszy mecz 2—6 odrabiała w rewanżu straty. W 1961 roku portugalski Leixoes przegrał w Szwajcarii z Chaux-de-Fonds w takim właśnie stosunku i wygrał po�tem rewanż 5—1. Rok temu po�dobnego wyczynu dokonał bel�gradzki Partizan, który prze�szedł do II rundy Pucharu UEFA, mimo że pierwszy mecz przegrał w Londynie z Quens Park Rangers 2—6 (w rewanżu było 4—0). Próba dostania się na łamy księgi rekordów Guinessa udała się natomiast piłkarzom Łódzkiego Klubu Sportowego. 1—6 z Zabrza było nie do odrobienia — szczerze mówiąc nikt realnie tego nie oczekiwał. Łodzianie trzymać teraz będą kciuki za Górnikiem, bo gdyby Górnik zdobył pu�char, na pocieszenie zostanie im satysfakcja, że są jedyna drużyną która wygrała z zabrzanami w pucharowej rywa�lizacji.

ŁKS zdawał sobie sprawę, że strat z Zabrza nie zdoła odrobić, górnicy z kolei mieli pew�ność, że awansu nikt im nie odbierze. Jeżeli dodamy do tego dobre warunki terenowe (po�nad 10 stopni ciepła i wiatr wy�suszający resztki pośniegowego błota), to nie będzie przesadą stwierdzenie, że mecz był przy�jemnym widowiskiem, podoba�jącym i się widzom. Przyjem�nym, ale nic więcej. Ani zacię�tym, ani dramatycznym — wszystko rozstrzygnęło się prze�cież już w sobotę. Przez pierw�sze pół godziny przewagę miał ŁKS. W 13 minucie Krzysztof Baran otrzymał piłkę na polu karnym, oczyścił sobie zwoda�mi drogę w dość dużym tłoku, popatrzył co robi Wandzik i pewnie strzelił. ŁKS objął pro�wadzenie, a Klub Kibica, jak na lidera Ligi Stadionów przy�stało nie żałując gardeł wołał: „jeszcze cztery". Ale następny gól padł po drugiej stronie boiska. Akcja Pałasz — Urban, mało zdecydowana interwencja Bendkowskiego oraz grającego tym razem w bramce ŁKS najmłodszego z Robakiewiczów. Akcja ta skończyła praktycznie okres przewagi ŁKS. Już do końca spotkania gra była wyrównana, a sytuacji podbramkowych pod jedną i drugą bramką niewiele. Krzysztof Baran — najlepszy w zespole ŁKS przyczynił się do zdobycia drugiego gola. Podobnie jak w pierwszej połowie, też minął już na polu karnym opiekującego się nim (bez więk�szego powodzenia) Klemensa, ten jednak sfaulował go. „Je�denastkę” pewnie wykorzystał Marek Chojnacki.

Górnik później tylko raz (75 minuta) miał okazję do wy�równania. ŁKS też nie przepro�wadził już po przerwie żadnej ciekawszej akcji (pierwsza po�łowa była znacznie bardziej in�teresująca) toteż wynik się nie zmienił.

Ponieważ nie był to mecz li�gowy, a pucharowy, sprawoz�dawca „Sportu” zwolniony jest od wystawiania ocen poszcze�gólnym zawodnikom. By jednak dać satysfakcję najlepszym warto podkreślić, że w ŁKS dobrze grali Baran i Chojnac�ki, a w Górniku Majka, Maty�sik, Zgutczyński i Pałasz.