05.06.1960 - Polonia Bydgoszcz - Górnik Zabrze 4:2

5 czerwca 1960 1. liga 1960, 10. kolejka	Polonia Bydgoszcz	4:2 (2:2)	Górnik Zabrze	Bydgoszcz Sędzia: Włodzimierz Sekuła (Olsztyn) Widzów: ok. 12 000
	Norkowski 9 g Norkowski 10 Norkowski 61 Norkowski 72	1:0 2:0 2:1 2:2 3:2 4:2	Wilczek 34 Lentner 38
Burchardt Dziadek Boniek Murzyn Jędrzejczak Sylwestrzak Stachowiak H. Norkowski (Lubawy) M. Norkowski Armknecht Komasa		SKŁADY	Joachim Szołtysek Antoni Franosz Stanisław Oślizło Henryk Hajduk (Edward Olszówka) Ginter Gawlik Marian Olejnik Jan Kowalski Erwin Wilczek Edward Jankowski Ernest Pol Roman Lentner
			Trener: Wilhelm Lugr

Relacja

Sport

Ciężka awaria zabrskiego kombajnu. Czterokrotne hura bydgoszczan po strzałach Norkowskiego.

Zwycięstwo bydgoszczan nad mistrzem Polski było jak najbardziej zasłużone i jeśli któraś drużyn ma prawo mówić o szczęściu to raczej goście, którzy mogli opuścić Bydgoszcz z pokaźniejszym bagażem. Już w 10 min gospodarze prowadzili 2:0. Autorem obydwu efektownych bramek był znajdujący się w doskonałej formie Marian Norkowski. W niedzielę siał on zamęt w szeregach defensywnych gości, grając na wszystkich pozycjach ataku. Jego kapitalna główka w 9 min a w minutę później szybki rajd i celny strzał pozostał na długo w pamięci bydgoskich kibiców. Po 20 minutach kiedy Polonia grała jak z nut i prowadził 2:0 kardynalnym jej błędem było zwolnienie tempa i przejście na „małą grę”. Na to tylko czekali lepiej wyszkoleni technicznie piłkarze Górnika i w krótkich odstępach czasu po błędach Sylwestrzaka i Dziadka uzyskali wyrównanie. Do przerwy na boisku panowali już Ślązacy. Również początek drugiej połowy nie wróżył bydgoszczanom nic dobrego. Na szczęście dla nich w 61 minucie Marian Norkowski po raz trzeci zmusił do kapitulacji Szołtyska i to niepowodzenie całkowicie rozkleiło zabrzan. W 11 minut później było już 4:2 a dalsze bramki wisiały w powietrzu. W 78 min po ładnym zagraniu ataku Norkowski oddał straszliwą bombę trafiając jednak w poprzeczkę. Idealną okazję zaprzepaścił również Komosa, strzelając z bliskiej odległości o 2 metry za wysoko. Najsłabszą linią obrony Górników była obrona. Franosz, Oślizło, Hajduk, a później Olszówka grali zbyt wolno aby zastopować huraganowe ataki gospodarzy. W ataku najjaśniejszym punktem był Lentner, pracowitością wyróżniał się Jankowski. Natomiast zupełnie niewidoczny był Wilczek. Także po Kowalskim spodziewaliśmy się więcej. W Polonii, która walczyła bardzo ambitnie, pierwsze skrzypce grali: M. Norkowski, Boniek i Burchardt.

(S), Sport nr 73 z 6 czerwca 1960