Ernest Pol: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 11: | Linia 11: | ||
'''Okres grania w Górniku:''' lata 1957 - 1967 | '''Okres grania w Górniku:''' lata 1957 - 1967 | ||
| − | '''Największe osiągnięcia:''' z Legią | + | '''Największe osiągnięcia:''' z Legią Warszawa Mistrzostwa Polski i Puchary Polski w sezonach 1955 i 1956, z Górnikiem Zabrze ośmiokrotny Mistrz Polski w sezonach 1957, 1959, 1961, 1963 - 1967 oraz Puchar Polski w sezonie 1965, najlepszy strzelec ligi w sezonach 1954, 1959, 1961, laureat Złotych Butów w plebiscycie Sportu (1963/64). |
| − | '''Ciekawostki:''' Z wykształcenia był technikiem górniczym oraz instruktorem piłki nożnej. Uznawany z jednego z najwybitniejszych śląskich piłkarzy po wojnie. W ekstraklasie strzelił 186 bramek - liczba ta nie została do dziś pobita przez żadnego z wybitnych strzelców ligi. W latach 1955- 1964 wystąpił w 46 | + | '''Ciekawostki:''' Z wykształcenia był technikiem górniczym oraz instruktorem piłki nożnej. Uznawany z jednego z najwybitniejszych śląskich piłkarzy po wojnie. W ekstraklasie strzelił 186 bramek - liczba ta nie została do dziś pobita przez żadnego z wybitnych strzelców ligi. W latach 1955- 1964 wystąpił w 46 oficjalnych meczach reprezentacji Polski, trafiając do bramki 39 razy. Wystąpił na Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie w 1960 roku, podczas których w meczu z Tunezją strzelił pięć bramek. Był piłkarzem cenionym za umiejętności kreowania gry ofensywnej oraz za skuteczność w wykańczaniu akcji partnerów. Jego olbrzymią zaletą były celne i silne strzały oddawane z pozycji wyłamujących się ze schematów. Eksperci cyklu Encyklopedia piłkarska FUJI uznali Pohla za najlepszego polskiego piłkarza w 1959, 1961 i 1964. W 1968 roku wyjechał z Polski i grał w klubach: Polonia Greenpoint Nowy Jork oraz Wisła Garfield. Po zakończeniu kariery pracował w Górniku Zabrze jako trener. Od 2005 roku imię Ernesta Pola nosi stadion Górnika Zabrze. |
[[Kategoria:Piłkarze|P]] | [[Kategoria:Piłkarze|P]] | ||
[[Kategoria:Królowie strzelców w barwach Górnika Zabrze|P]] | [[Kategoria:Królowie strzelców w barwach Górnika Zabrze|P]] | ||
Wersja z 08:49, 7 kwi 2011
Data ur.: 3 listopada 1932 roku, zm. 12 września 1995 roku
Miejsce ur.: Ruda Śląska
Narodowość: Polska
Pozycja: napastnik, pomocnik
Klub macierzysty: Slavia Ruda Śląska
Okres grania w Górniku: lata 1957 - 1967
Największe osiągnięcia: z Legią Warszawa Mistrzostwa Polski i Puchary Polski w sezonach 1955 i 1956, z Górnikiem Zabrze ośmiokrotny Mistrz Polski w sezonach 1957, 1959, 1961, 1963 - 1967 oraz Puchar Polski w sezonie 1965, najlepszy strzelec ligi w sezonach 1954, 1959, 1961, laureat Złotych Butów w plebiscycie Sportu (1963/64).
Ciekawostki: Z wykształcenia był technikiem górniczym oraz instruktorem piłki nożnej. Uznawany z jednego z najwybitniejszych śląskich piłkarzy po wojnie. W ekstraklasie strzelił 186 bramek - liczba ta nie została do dziś pobita przez żadnego z wybitnych strzelców ligi. W latach 1955- 1964 wystąpił w 46 oficjalnych meczach reprezentacji Polski, trafiając do bramki 39 razy. Wystąpił na Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie w 1960 roku, podczas których w meczu z Tunezją strzelił pięć bramek. Był piłkarzem cenionym za umiejętności kreowania gry ofensywnej oraz za skuteczność w wykańczaniu akcji partnerów. Jego olbrzymią zaletą były celne i silne strzały oddawane z pozycji wyłamujących się ze schematów. Eksperci cyklu Encyklopedia piłkarska FUJI uznali Pohla za najlepszego polskiego piłkarza w 1959, 1961 i 1964. W 1968 roku wyjechał z Polski i grał w klubach: Polonia Greenpoint Nowy Jork oraz Wisła Garfield. Po zakończeniu kariery pracował w Górniku Zabrze jako trener. Od 2005 roku imię Ernesta Pola nosi stadion Górnika Zabrze.
