21.10.1956 - Lech Poznań - Górnik Zabrze 3:3

21 października 1956 (niedziela) 1. liga 1956, 20. kolejka	Lech Poznań	3:3 (3:2)	Górnik Zabrze	Poznań, stadion Warty Sędzia: Władysław Połaniecki (Kraków) Widzów: 20 000
	Maciejak 5 Anioła 9 Kaczmarek 18	1:0 2:0 3:0 3:1 3:2 3:3	Lentner 24 Fojcik 28 g Gawlik 62
Henryk Paczkowski Władysław Sobkowiak Tadeusz Szafczyk Henryk Pietrzak Zygfryd Słoma Eugeniusz Rosik Florian Wojciechowski Zygmunt Maciejak Teodor Anioła Janusz Gogolewski Jan Kaczmarek		SKŁADY	Józef Machnik Jan Pieczka Antoni Franosz Henryk Hajduk Eryk Nowara Marian Olejnik Henryk Szalecki Ginter Gawlik Manfred Fojcik Roman Lentner Henryk Czech
Trener: Mieczysław Tarka			Trener: Augustyn Dziwisz

Relacja

Przegląd Sportowy

Ładny i interesujący mecz oglądali poznańscy kibice

Z 20.000 widzów zapewne nie było nikogo, kto spodziewałby się, że Kolejarz uzyskał w meczu z Górnikiem Zabrze zaledwie wynik remisowy. Tym bardziej, że miejscowi po 18 minutach gry prowadzili 3:0. Był to naprawdę okres pięknej gry Kolejarza, kiedy piłka wędrowała jak po sznurku od zawodnika do zawodnika i każda akcja kończyła się ostrym strzałem. Prawie wszyscy byli zdania, że Kolejarze wygrają wysoko.

Tymczasem stało się inaczej. Górnicy, mimo utraty aż trzech bramek nie załamali się. Gdy kolejarze zwolnili grę, przeszli oni do udanego kontrataku. Startując szybciej do piłki i wygrywają większość pojedynków – zaczęli powoli nabierać pewności siebie. W 23 minucie poszybował pierwszy ostry strzał na bramkę Paczkowskiego, który bramkarz poznański skierował na korner. Ładnie egzekwowany rzut rożny stworzył zamieszanie pod bramką gospodarzy, a nadbiegający Lentner, znalazłszy lukę, posłał piłkę ostrym strzałem dobrami Paczkowskiego. Tak górnicy zdobyli pierwszą bramkę i to ich zdopingowało do przyspieszenia gry, w 4 minuty później Lentner przerwał się po lewym skrzydle, świetnie scentrował, a Fojcik skierował piłkę piękną główka do siatki. Starania obu stron, by zmienić jeszcze wynik nie dały jednak rezultatu.

Po zmianie stron kolejarze od razu podeszli pod bramkę Machnika, a piłka skierowana głową przez Kaczmarka odbiła się od poprzeczki. Jeszcze kilka udanych wypadów przeprowadzają Kolejarze, przy tym w 60 minucie silny strzał Maciejaka muska poprzeczkę. Ale odtąd coraz częściej znowu dochodzą do "głosu" górnicy. W 62 minucie rozstrzyga o losach meczu Paczkowski: po pięknej centrze z prawej strony piąstkuje piłkę pod nogi Gawlika, który nie namyślając się posłał ją błyskawicznie do pustej bramki. Wynik 3:3 górnikom nie wystarcza jednak wynik remisowy. Dążą oni do zwycięstwa, które leżało w granicach ich możliwości. Kolejarze bowiem zaczęli grać w linii ataku coraz bardziej niemrawo, podczas gdy napastnicy Górnika coraz bardziej niebezpiecznie. Niewiele brakowało, a zwycięstwo przypadłoby gościom. W 66 minucie po niefortunnym wybiciu Paczkowskiego piłkę posłał tym razem Szalecki do pustej bramki. Szczęście jednak uśmiechnęło się do Kolejarza i Rosik zdołał dosłownie w ostatniej chwili wybić ją z linii bramkowej w pole. Co prawda kolejarze w ostatnich 10 minutach przejęli na nowo inicjatywę, jednak nieskładne zagrania ataku nie przyniosły im już upragnionej bramki.

Cały mecz był bardzo dobry. Szczególnie w pierwszych 30 minutach. Rzadko kiedy widownia może się cieszyć taką porcją ładnych bramek. Później tempo może trochę osłabło, tym niemniej mecz był dostatniej minuty ciekawy. Z drużyny kolejarzy na wyróżnienie zasługują wszyscy zawodnicy pierwszych 20 minut, natomiast do końca meczu wyróżnić należy jedynie Sobkowiaka w obronie oraz Pietrzaka oraz Rostka w pomocy. Podwójne uznanie należy się drużynie Górnika za niebywałą ambicję i wielką wolę zwycięstwa. Na specjalne wyróżnienie zasługują: stoper Franosz, pomocnicy Nowara i Olejnik, oraz napastnicy Fojcik i Czech.

Przegląd Sportowy nr 126, 21 października 1956

Linki zewnętrzne

• Przegląd Sportowy nr 126 (1250) (djvu)