12.08.1989 - Górnik Zabrze - Olimpia Poznań 3:1: Różnice pomiędzy wersjami
(drobne uzupełnienie) |
|||
| Linia 16: | Linia 16: | ||
| stan = 1:0<br />2:0<br />2:1<br />3:1 | | stan = 1:0<br />2:0<br />2:1<br />3:1 | ||
| gol2 = <br /><br />Kaziów 54 | | gol2 = <br /><br />Kaziów 54 | ||
| − | | żółtekartki1 = | + | | żółtekartki1 = Kraus, Wałdoch |
| żółtekartki2 = Skrobowski, Motyliński, Brzęczek, Kaziów | | żółtekartki2 = Skrobowski, Motyliński, Brzęczek, Kaziów | ||
| czerwonekartki1 = | | czerwonekartki1 = | ||
| czerwonekartki2 = | | czerwonekartki2 = | ||
| − | | sklad1 = | + | | sklad1 = [[Józef Wandzik]]<br>[[Tomasz Wałdoch]]<br>[[Józef Dankowski]]<Br>[[Mirosław Staniek]]<br>[[Piotr Jegor]]<br>[[Robert Warzycha]]<br>[[Piotr Rzepka]]<br>[[Zenon Lissek]]<br>[[Jan Urban]]<br>[[Krzysztof Zagórski]](68. [[Ryszard Kraus]])<br>[[Ryszard Cyroń]] (52. [[Bogusław Cygan]]) |
| − | | sklad2 = | + | | sklad2 = Stencel<br>Motyliński<br>Skrobowski<Br>Lisowski<br>Brzęczek<br>Najtkowski<br>Borówko (68. Olszewski)<br>Siebert<br>Soczyński<br>Kaziów<br>Filipczak (46. Burkhardt) |
| trener1 = [[Zdzisław Podedworny]] | | trener1 = [[Zdzisław Podedworny]] | ||
| − | | trener2 = | + | | trener2 = Eugeniusz RÓŻAŃSKI |
}} | }} | ||
| + | |||
| + | == Relacja == | ||
| + | |||
| + | === Sport === | ||
| + | |||
| + | '''PRZYPADKI JANA URBANA''' | ||
| + | |||
| + | ZABRZE: Górnik powoli odzyskuje siłę przebicia, wprawdzie idzie to trochę opornie, ale już widać, że drużyna zaczyna się rozumieć. W meczu z Olimpią zabrzanie mieli kilka dobrych momentów gry, przeplatanych – jak to zwykle bywa – chwilami przestojów. Najtrudniej chyba ocenić postawę Jana Urbana. Ten doświadczony piłkarz nie potrzebuje elaboratów analizujących jego grę bo sam najlepiej wie jak wypadł. Był jednym z najbardziej aktywnych zawodników, świetnie wychodził na pozycje strzeleckie, zażarcie walczył o każdą piłkę nie oszczędzał się w ostrych starciach i jednocześnie spaprał kilka doskonałych okazji do podwyższenia wyniku. Rzecz zrozumiała – kibice mieli o to pretensje. Mimo to Urban zachował się elegancko. Z wszystkich sił starał się zatrzeć złe wrażenie i w sumie mógł zejść z boiska z podniesioną głową. | ||
| + | |||
| + | W 17 minucie wspomniany wyżej Jan Urban zagrał tak jak przystało na zawodnika tej klasy. Precyzyjnym lobem ukoronował niezłą akcje kolegów z zespołu. Mniej szczęścia miał natomiast w 31 i 35 minucie. W tym pierwszym przypadku strzelił za słabo i piłka została przez poznaniaków wybita z linii bramkowej. Kolejny atak był bodaj najlepszy w tym spotkaniu. Warzycha świetnie poradził sobie w defensywie, przyjął piłkę podał do Zagórskiego, a ten dokładnie „obsłużył” Urbana. Skończyło się na tym, że futbolówka trafiła w słupek i przeturlała się wzdłuż bramki. | ||
| + | |||
| + | Drugi gol padł w chwilę później: Ryszard Cyroń uwolnił się spod opieki obrońców i sam pewnie pokonał Stencla. Po przerwie goście postanowili odkuć się na Górniku. I słusznie, bo lepiej nie liczyć przy stanie 0:2 na uśmiech losu. Jerzy Kaziów, energicznie wspierany przez partnerów, dwukrotnie dał się we znaki Józefowi Wandzikowi. Za drugim razem uzyskał kontaktowego gola. Potem na boisku było sporo zamieszania (błędy sędziego, faule, zmiany w obu drużynach). Najmniej przejął się tym Bogusław Cygan, który wniósł do gry dużo ożywienia – biegał, strzelał, słowem starał się. W końcu zaowocowało to „wpisowa” bramka do Górnika. W 66 minucie, po aucie wywalczonym przez Urbana, były zawodnik Szombierek z 14 metrów nie dał szans Stencelowi. | ||
| + | |||
| + | Od tego momentu Olimpia zupełnie spasowała. Czy tylko obrona przed minusowym punktem to nie za mało jak na 1 ligę ? | ||
| + | |||
| + | ''ADAM BARTECZKO, Sport nr 160 z 16Sierpnia 1989r.'' | ||
| + | |||
[[Kategoria:Mecze w ekstraklasie w sezonie 1989/90|1989.08.12]] | [[Kategoria:Mecze w ekstraklasie w sezonie 1989/90|1989.08.12]] | ||
[[Kategoria:Olimpia Poznań|1L1989.08.12]] | [[Kategoria:Olimpia Poznań|1L1989.08.12]] | ||
Wersja z 16:16, 31 paź 2013
| 12 sierpnia 1989 1. liga 1989/90, 4. kolejka |
Górnik Zabrze | 3:1 (2:0) | Olimpia Poznań | Zabrze, stadion Górnika Sędzia: Sławomir Redziński (Zielona Góra) Widzów: 8 702 |
|
||||
| Urban 17 Cyroń 39 Cyroń 66 |
1:0 2:0 2:1 3:1 |
Kaziów 54 | ||
| Kraus, Wałdoch | 
|
Skrobowski, Motyliński, Brzęczek, Kaziów | ||
| Józef Wandzik Tomasz Wałdoch Józef Dankowski Mirosław Staniek Piotr Jegor Robert Warzycha Piotr Rzepka Zenon Lissek Jan Urban Krzysztof Zagórski(68. Ryszard Kraus) Ryszard Cyroń (52. Bogusław Cygan) |
SKŁADY | Stencel Motyliński Skrobowski Lisowski Brzęczek Najtkowski Borówko (68. Olszewski) Siebert Soczyński Kaziów Filipczak (46. Burkhardt) | ||
| Trener: Zdzisław Podedworny | Trener: Eugeniusz RÓŻAŃSKI | |||
Relacja
Sport
PRZYPADKI JANA URBANA
ZABRZE: Górnik powoli odzyskuje siłę przebicia, wprawdzie idzie to trochę opornie, ale już widać, że drużyna zaczyna się rozumieć. W meczu z Olimpią zabrzanie mieli kilka dobrych momentów gry, przeplatanych – jak to zwykle bywa – chwilami przestojów. Najtrudniej chyba ocenić postawę Jana Urbana. Ten doświadczony piłkarz nie potrzebuje elaboratów analizujących jego grę bo sam najlepiej wie jak wypadł. Był jednym z najbardziej aktywnych zawodników, świetnie wychodził na pozycje strzeleckie, zażarcie walczył o każdą piłkę nie oszczędzał się w ostrych starciach i jednocześnie spaprał kilka doskonałych okazji do podwyższenia wyniku. Rzecz zrozumiała – kibice mieli o to pretensje. Mimo to Urban zachował się elegancko. Z wszystkich sił starał się zatrzeć złe wrażenie i w sumie mógł zejść z boiska z podniesioną głową.
W 17 minucie wspomniany wyżej Jan Urban zagrał tak jak przystało na zawodnika tej klasy. Precyzyjnym lobem ukoronował niezłą akcje kolegów z zespołu. Mniej szczęścia miał natomiast w 31 i 35 minucie. W tym pierwszym przypadku strzelił za słabo i piłka została przez poznaniaków wybita z linii bramkowej. Kolejny atak był bodaj najlepszy w tym spotkaniu. Warzycha świetnie poradził sobie w defensywie, przyjął piłkę podał do Zagórskiego, a ten dokładnie „obsłużył” Urbana. Skończyło się na tym, że futbolówka trafiła w słupek i przeturlała się wzdłuż bramki.
Drugi gol padł w chwilę później: Ryszard Cyroń uwolnił się spod opieki obrońców i sam pewnie pokonał Stencla. Po przerwie goście postanowili odkuć się na Górniku. I słusznie, bo lepiej nie liczyć przy stanie 0:2 na uśmiech losu. Jerzy Kaziów, energicznie wspierany przez partnerów, dwukrotnie dał się we znaki Józefowi Wandzikowi. Za drugim razem uzyskał kontaktowego gola. Potem na boisku było sporo zamieszania (błędy sędziego, faule, zmiany w obu drużynach). Najmniej przejął się tym Bogusław Cygan, który wniósł do gry dużo ożywienia – biegał, strzelał, słowem starał się. W końcu zaowocowało to „wpisowa” bramka do Górnika. W 66 minucie, po aucie wywalczonym przez Urbana, były zawodnik Szombierek z 14 metrów nie dał szans Stencelowi.
Od tego momentu Olimpia zupełnie spasowała. Czy tylko obrona przed minusowym punktem to nie za mało jak na 1 ligę ?
ADAM BARTECZKO, Sport nr 160 z 16Sierpnia 1989r.
