30.03.1977 - Górnik Zabrze - Pogoń Szczecin 2:0

30 marca 1977 1. liga 1976/77, 21. kolejka	Górnik Zabrze	2:0 (1:0)	Pogoń Szczecin	Zabrze, stadion Górnika Sędzia: Ryszard Sobiecki (Warszawa) Widzów: 12 000
	Gzil 31 Marcinkowski 53	1:0 2:0
Waldemar Cimander Zenon Zawada Henryk Wieczorek Bernard Jarzina Zygmunt Bindek Zygfryd Szołtysik Ireneusz Lazurowicz (63. Marian Wasilewski) Józef Kurzeja Jerzy Radecki (46. Janusz Marcinkowski) Adam Popowicz Stanisław Gzil		SKŁADY	But Bartłomowicz Malinowski Majewski Wawrowski Mikulski Babij(30. Szostakowski) Kasztelan (71. Krzewicki) Kensy Wolski Czepan

Relacja

Błąd przy generowaniu miniatury: Brak pliku

Bilet meczowy.

Sport

PASSA ZABRZAN TRWA

ZABRZE. Pojedynek z Pogonią zapowiadał się niezwykle atrakcyjnie, ale wbrew prognozom wielkiej gry w środę w Zabrzu nie było. Na widowni dziwiono się, że w ligowej tabeli Pogoń zajmuje tak wysoką pozycję, bowiem to co portowcy demonstrowali w pojedynku z Górnikiem, w żadnym wypadku takiej lokaty nie potwierdzało. Jeszcze w pierwszych dwóch kwadransach goście sprawiali korzystne wrażenie, głownie dzięki celnym podaniom. Ale w 30 minucie wszystko się zmieniło: na środku boiska w główkowym pojedynku z Kurzeją i Popowiczem uległ kontuzji Babij. Nastąpiła zmiana, w jego miejsce trener Hajdas wpuścił do gry Szostakowskiego. W 10 sekund później po celnym strzale Gzila piłka znalazła się w bramce Pogoni. Zaskoczenie było kompletne, bowiem do tego momentu stroną atakującą byli goście. Oni też mieli w 19 minucie kapitalną szansę objęcia prowadzenia. Wspomniany Babij był w pozycji sam na sam z Cimanderem, strzelił wprost w wybiegającego bramkarza, a do dobitki już nie doszło, bowiem Bindek zdołał “wyekspediować” piłkę na róg. W tej części gry portowcy nie mieli już żadnej okazji strzelania bramki. Gospodarze też nie potrafili sobie wypracować takiej sytuacji, z której mogliby podwyższyć wynik.

Po przerwie gra się znacznie ożywiła, w czym szczególną zasługę miał najlepszy piłkarz na boisku - Zygfryd Szołtysik. Kapitalnymi podaniami raz por raz rozrywał on szczecińską defensywę, walczył o każdą piłkę i gdyby partnerzy wykorzystali choć połowę tych sytuacji wypracowanych przez “Małego”. Pogoń odjechałaby do Szczecina ze znacznie cięższym bagażem bramek, ale tym razem Szostakowski nie miał zrozumienia u partnerów, szczególnie zaś u niemrawego Radeckiego. Po utracie drugiej bramki Pogoń sprawiła wrażenie zrezygnowanej, w jej poczynaniach nic się nie kleiło, natomiast coraz częściej słychać było kłótnie, wszczynane przez Kasztelana. Doszło do tego, że piłkarz ten został wycofany z gry, a jego miejsce zajął Krzywicki. Pogoń w ogóle grała w środę bez konceptu, bez jakiegoś stylu i na dobrą sprawę mogła ponieść dotkliwszą porażkę w wypadku, gdyby poza Szołtysikiem kilku innych piłkarzy Górnika zagrało na normalnym poziomie (Radecki, Zawada, Lazurowicz, Jarzina).

W środkowym meczu nie było zbyt wiele strzałów, ale jeden zasługuję na wzmiankę. W 62 minucie Kurzeja z woleja bardzo silnie strzelił, trafiając z 20 metrów w “okienko”, ale But piękną paradą zdołał piłkę przerzucić na róg. W końcówce Szostakowski i Czepan starali się pokonać Cimandera, ale bez skutku. W Pogoni na normalnym poziomie grali tylko Bartłomowicz i Wawrowski, kilka niezłych momentów miał Kensy, ale w sumie portowcy mieli zbyt wiele luk w swym zespole, by mogli myśleć o wywiezieniu z Zabrza jednego punktu.

Jan Fiszer, SPORT nr 63 z 31 marca 1977r