Hubert Kostka: Różnice pomiędzy wersjami
Linia 21: | Linia 21: | ||
[[Kategoria:Reprezentanci Polski w barwach Górnika Zabrze|Kostka]] | [[Kategoria:Reprezentanci Polski w barwach Górnika Zabrze|Kostka]] | ||
[[Kategoria:Trenerzy Górnika Zabrze|Kostka]] | [[Kategoria:Trenerzy Górnika Zabrze|Kostka]] | ||
+ | [[Kategoria:Urodzeni 27 maja|Kostka]] | ||
+ | [[Kategoria:Urodzeni w 1940 roku|Kostka]] |
Wersja z 21:25, 6 sie 2011
Data ur.: 27 maja 1940 roku
Miejsce ur.: Markowice - Racibórz
Narodowość: Polska
Pozycja: bramkarz
Klub macierzysty: LZS Markowice
Okres grania w Górniku: lata 1960 - 1973
Największe osiągnięcia: Zdobył z Górnikiem Zabrze 8 tytułów mistrza Polski (1961, 1963-1966, 1970-1972) i 6 Pucharów Polski (1965, 1968-1972), grał także w wiedeńskim finale europejskiego Pucharu Zdobywców Pucharów, przegranym 1:2 z Manchesterem City. Bronił w kadrze w latach 1962-1972, zaliczając 32 oficjalne występy. W trzech z nich pełnił obowiązki kapitana polskiego zespołu. Największy sukces w karierze reprezentacyjnej odniósł u jej schyłku, sięgając z zespołem Kazimierza Górskiego po złoto olimpijskie w Monachium w 1972.
Ciekawostki: W barwach Górnika występował przez 14 sezonów ligowych, rozegrał 301 meczów oficjalnych, w tym 221 w ekstraklasie. W 1964 uzyskał dyplom magistra inżyniera górnictwa na Politechnice Śląskiej; uzupełnił wykształcenie także w kierunku sportowym – w 1975 ukończył katowicką Akademię Wychowania Fizycznego, a od 1986 jest trenerem klasy mistrzowskiej. Po zakończeniu kariery zawodniczej zajął się trenowaniem ekip młodzieżowych Górnika. W 1976 po raz pierwszy został trenerem zespołu seniorów; w pierwszym sezonie poprowadził drużynę do 3. miejsca w ekstraklasie, ale kolejny słabszy sezon (zakończony spadkiem) kosztował go utratę posady na półmetku ligi. W następnych latach prowadził m.in. Szombierki Bytom (mistrzostwo Polski 1980); powrócił do Górnika Zabrze w 1983 i zdobył tytuły mistrzowskie w 1985 i 1986. Trzeci raz prowadził klub z Zabrza przez kilka miesięcy 1994. Był ponadto trenerem Walki Makoszowy, Zagłębia Sosnowiec, Olimpii Poznań, Petrochemii Płock, Lechii/Olimpii Gdańsk, Rakowa Częstochowa; w Szwajcarii prowadził kluby z Grenchen i Aarau.Jako trener współpracował z Kazimierzem Górskim w sztabie szkoleniowym przygotowującym start Polaków na mistrzostwach świata w 1974 oraz w eliminacjach mistrzostw Europy w 1975. Pomagał także następnym szkoleniowcom kadry – Jackowi Gmochowi i Antoniemu Piechniczkowi w przygotowaniach do kolejnych Mundiali. Sam kandydował na stanowisko trenera selekcjonera Polski w 1989, ale przegrał z Andrzejem Strejlauem. Tygodnik Piłka Nożna przyznał mu trzy razy tytuł Trenera Roku.