Ernest Pol: Różnice pomiędzy wersjami
m |
(dodane kategorie) |
||
| Linia 15: | Linia 15: | ||
'''Ciekawostki:''' Z wykształcenia był technikiem górniczym oraz instruktorem piłki nożnej. Uznawany z jednego z najwybitniejszych śląskich piłkarzy po wojnie. W ekstraklasie strzelił 186 bramek - liczba ta nie została do dziś pobita przez żadnego z wybitnych strzelców ligi. W latach 1955- 1964 wystąpił w 46 oficjalnych meczach reprezentacji Polski, trafiając do bramki 39 razy. Wystąpił na Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie w 1960 roku, podczas których w meczu z Tunezją strzelił pięć bramek. Był piłkarzem cenionym za umiejętności kreowania gry ofensywnej oraz za skuteczność w wykańczaniu akcji partnerów. Jego olbrzymią zaletą były celne i silne strzały oddawane z pozycji wyłamujących się ze schematów. Eksperci cyklu Encyklopedia piłkarska FUJI uznali Pohla za najlepszego polskiego piłkarza w 1959, 1961 i 1964. W 1968 roku wyjechał z Polski i grał w klubach: Polonia Greenpoint Nowy Jork oraz Wisła Garfield. Po zakończeniu kariery pracował w Górniku Zabrze jako trener. Od 2005 roku imię Ernesta Pola nosi stadion Górnika Zabrze. | '''Ciekawostki:''' Z wykształcenia był technikiem górniczym oraz instruktorem piłki nożnej. Uznawany z jednego z najwybitniejszych śląskich piłkarzy po wojnie. W ekstraklasie strzelił 186 bramek - liczba ta nie została do dziś pobita przez żadnego z wybitnych strzelców ligi. W latach 1955- 1964 wystąpił w 46 oficjalnych meczach reprezentacji Polski, trafiając do bramki 39 razy. Wystąpił na Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie w 1960 roku, podczas których w meczu z Tunezją strzelił pięć bramek. Był piłkarzem cenionym za umiejętności kreowania gry ofensywnej oraz za skuteczność w wykańczaniu akcji partnerów. Jego olbrzymią zaletą były celne i silne strzały oddawane z pozycji wyłamujących się ze schematów. Eksperci cyklu Encyklopedia piłkarska FUJI uznali Pohla za najlepszego polskiego piłkarza w 1959, 1961 i 1964. W 1968 roku wyjechał z Polski i grał w klubach: Polonia Greenpoint Nowy Jork oraz Wisła Garfield. Po zakończeniu kariery pracował w Górniku Zabrze jako trener. Od 2005 roku imię Ernesta Pola nosi stadion Górnika Zabrze. | ||
| − | [[Kategoria: | + | [[Kategoria:Królowie strzelców ekstraklasy|Pol]] |
| − | [[Kategoria: | + | [[Kategoria:Laureaci Złotych Butów Plebiscytu Sportu|Pol]] |
| − | [[Kategoria: | + | [[Kategoria:Piłkarze Górnika jako reprezentanci Polski w barwach innych klubów|Pol]] |
| + | [[Kategoria:Piłkarze Górnika występujący w reprezentacji Polski|Pol]] | ||
| + | [[Kategoria:Piłkarze roku według EP Fuji|Pol]] | ||
| + | [[Kategoria:Piłkarze występujący w ekstraklasie|Pol]] | ||
| + | [[Kategoria:Piłkarze występujący w Pucharze Europy Mistrzów Krajowych|Pol]] | ||
| + | [[Kategoria:Piłkarze występujący w Pucharze Intertoto|Pol]] | ||
| + | [[Kategoria:Piłkarze występujący w Pucharze Polski|Pol]] | ||
[[Kategoria:Urodzeni 3 listopada|Pol]] | [[Kategoria:Urodzeni 3 listopada|Pol]] | ||
[[Kategoria:Urodzeni w 1932 roku|Pol]] | [[Kategoria:Urodzeni w 1932 roku|Pol]] | ||
[[Kategoria:Zmarli w 1995 roku|Pol]] | [[Kategoria:Zmarli w 1995 roku|Pol]] | ||
Wersja z 11:52, 6 wrz 2011
Data ur.: 3 listopada 1932 roku, zm. 12 września 1995 roku
Miejsce ur.: Ruda Śląska
Narodowość: Polska
Pozycja: napastnik, pomocnik
Klub macierzysty: Slavia Ruda Śląska
Okres grania w Górniku: lata 1957 - 1967
Największe osiągnięcia: z Legią Warszawa Mistrzostwa Polski i Puchary Polski w sezonach 1955 i 1956, z Górnikiem Zabrze ośmiokrotny Mistrz Polski w sezonach 1957, 1959, 1961, 1963 - 1967 oraz Puchar Polski w sezonie 1965, najlepszy strzelec ligi w sezonach 1954, 1959, 1961, laureat Złotych Butów w plebiscycie Sportu (1963/64).
Ciekawostki: Z wykształcenia był technikiem górniczym oraz instruktorem piłki nożnej. Uznawany z jednego z najwybitniejszych śląskich piłkarzy po wojnie. W ekstraklasie strzelił 186 bramek - liczba ta nie została do dziś pobita przez żadnego z wybitnych strzelców ligi. W latach 1955- 1964 wystąpił w 46 oficjalnych meczach reprezentacji Polski, trafiając do bramki 39 razy. Wystąpił na Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie w 1960 roku, podczas których w meczu z Tunezją strzelił pięć bramek. Był piłkarzem cenionym za umiejętności kreowania gry ofensywnej oraz za skuteczność w wykańczaniu akcji partnerów. Jego olbrzymią zaletą były celne i silne strzały oddawane z pozycji wyłamujących się ze schematów. Eksperci cyklu Encyklopedia piłkarska FUJI uznali Pohla za najlepszego polskiego piłkarza w 1959, 1961 i 1964. W 1968 roku wyjechał z Polski i grał w klubach: Polonia Greenpoint Nowy Jork oraz Wisła Garfield. Po zakończeniu kariery pracował w Górniku Zabrze jako trener. Od 2005 roku imię Ernesta Pola nosi stadion Górnika Zabrze.
- Królowie strzelców ekstraklasy
- Laureaci Złotych Butów Plebiscytu Sportu
- Piłkarze Górnika jako reprezentanci Polski w barwach innych klubów
- Piłkarze Górnika występujący w reprezentacji Polski
- Piłkarze roku według EP Fuji
- Piłkarze występujący w ekstraklasie
- Piłkarze występujący w Pucharze Europy Mistrzów Krajowych
- Piłkarze występujący w Pucharze Intertoto
- Piłkarze występujący w Pucharze Polski
- Urodzeni 3 listopada
- Urodzeni w 1932 roku
- Zmarli w 1995 roku
