04.12.1985 - ŁKS Łódź - Górnik Zabrze 2:1
| 4 grudnia 1985 Puchar Polski 1985/86, rewanż 1/2 finału |
ŁKS Łódź | 2:1 (1:1) | Górnik Zabrze | Łódź Sędzia: Kazimierz Mikołajewski (Płock) Widzów: ok. 3 000 |
|
| |||
| Baran 13 Chojnacki 59 k |
1:0 1:1 2:1 |
Urban 28 | ||
Robakiewicz Bendkowski Wenclewski Sybilski Różycki Chojnacki Więzik (46 Gierek) Kruszankin Ziober Baran R.Robakiewicz (46 Kasztelan) |
SKŁADY | Józef Wandzik Bogdan Gunia Joachim Klemenz Józef Dankowski Marek Kostrzewa Andrzej Pałasz Waldemar Matysik Ryszard Komornicki Jan Urban (51 Ryszard Cyroń) Marek Majka Andrzej Zgutczyński | ||
| Trener: Zygmunt Gutowski | Trener: Hubert Kostka | |||
Relacje
Sport
Łódź. Zdarzały się już w historii europejskich rozgrywek pucharowych (Puchar Polski ma zbyt krótką historię formuły „mecz i rewanż"), by można było szukać analogii, że drużyna przegrywająca pierwszy mecz 2—6 odrabiała w rewanżu straty. W 1961 roku portugalski Leixoes przegrał w Szwajcarii z Chaux-de-Fonds w takim właśnie stosunku i wygrał potem rewanż 5—1. Rok temu podobnego wyczynu dokonał belgradzki Partizan, który przeszedł do II rundy Pucharu UEFA, mimo że pierwszy mecz przegrał w Londynie z Quens Park Rangers 2—6 (w rewanżu było 4—0). Próba dostania się na łamy księgi rekordów Guinessa udała się natomiast piłkarzom Łódzkiego Klubu Sportowego. 1—6 z Zabrza było nie do odrobienia — szczerze mówiąc nikt realnie tego nie oczekiwał. Łodzianie trzymać teraz będą kciuki za Górnikiem, bo gdyby Górnik zdobył puchar, na pocieszenie zostanie im satysfakcja, że są jedyna drużyną która wygrała z zabrzanami w pucharowej rywalizacji.
ŁKS zdawał sobie sprawę, że strat z Zabrza nie zdoła odrobić, górnicy z kolei mieli pewność, że awansu nikt im nie odbierze. Jeżeli dodamy do tego dobre warunki terenowe (ponad 10 stopni ciepła i wiatr wysuszający resztki pośniegowego błota), to nie będzie przesadą stwierdzenie, że mecz był przyjemnym widowiskiem, podobającym i się widzom. Przyjemnym, ale nic więcej. Ani zaciętym, ani dramatycznym — wszystko rozstrzygnęło się przecież już w sobotę. Przez pierwsze pół godziny przewagę miał ŁKS. W 13 minucie Krzysztof Baran otrzymał piłkę na polu karnym, oczyścił sobie zwodami drogę w dość dużym tłoku, popatrzył co robi Wandzik i pewnie strzelił. ŁKS objął prowadzenie, a Klub Kibica, jak na lidera Ligi Stadionów przystało nie żałując gardeł wołał: „jeszcze cztery". Ale następny gól padł po drugiej stronie boiska. Akcja Pałasz — Urban, mało zdecydowana interwencja Bendkowskiego oraz grającego tym razem w bramce ŁKS najmłodszego z Robakiewiczów. Akcja ta skończyła praktycznie okres przewagi ŁKS. Już do końca spotkania gra była wyrównana, a sytuacji podbramkowych pod jedną i drugą bramką niewiele. Krzysztof Baran — najlepszy w zespole ŁKS przyczynił się do zdobycia drugiego gola. Podobnie jak w pierwszej połowie, też minął już na polu karnym opiekującego się nim (bez większego powodzenia) Klemensa, ten jednak sfaulował go. „Jedenastkę” pewnie wykorzystał Marek Chojnacki.
Górnik później tylko raz (75 minuta) miał okazję do wyrównania. ŁKS też nie przeprowadził już po przerwie żadnej ciekawszej akcji (pierwsza połowa była znacznie bardziej interesująca) toteż wynik się nie zmienił.
Ponieważ nie był to mecz ligowy, a pucharowy, sprawozdawca „Sportu” zwolniony jest od wystawiania ocen poszczególnym zawodnikom. By jednak dać satysfakcję najlepszym warto podkreślić, że w ŁKS dobrze grali Baran i Chojnacki, a w Górniku Majka, Matysik, Zgutczyński i Pałasz.
