16.11.1969 - Stal Rzeszów - Górnik Zabrze 2:4
| 16 listopada 1969, godzina 13:30 1. liga 1969/70, 12. kolejka |
Stal Rzeszów | 2:4 (1:3) | Górnik Zabrze | Rzeszów Sędzia: Jan Pogorzelski (Warszawa) Widzów: ponad 20 000 |
|
| |||
| Stawarz 16 Napieracz 62 |
1:0 1:1 1:2 1:3 1:4 2:4 |
Wilczek 33 Banaś 35 Wilczek 43 Wilczek 51 | ||
| (1-4-3-3) Jan Czajkowski (55 Stanisław Majcher) Stanisław Skiba Jerzy Dowbecki Marian Ostafiński Zenon Bielak Stanisław Bożek Zygmunt Marciniak Zdzisław Napieracz Stanisław Stawarz Jan Domarski Wojciech Konf |
SKŁADY | (1-4-3-3) Jan Gomola Rainer Kuchta Jerzy Gorgoń Stefan Florenski Henryk Latocha Zygfryd Szołtysik (46 Hubert Skowronek) Erwin Wilczek Alfred Olek Jan Banaś Włodzimierz Lubański Władysław Szaryński | ||
| Trener: Karoly Kontha Kazimierz Trampisz |
Trener: Géza Kalocsay | |||
Relacja
Kronika Górnika Zabrze
Opromieniony sukcesem w meczu Pucharu Zdobywców Pucharów ze szkockim Rangers FC Górnik, wrócił do piłki krajowej w ligowym wydaniu na boisku Stali Rzeszów. Gospodarze, osłabieni kontuzjami czołowych graczy, nie mogli stawić czoła rozpędzonej zabrzańskiej nawałnicy. Pierwsze skrzypce grał zwykle aktor drugiego planu, Wilczek. Ustrzelił hat-tricka, popisując się zwłaszcza przy drugim trafieniu, uzyskanym strzałem piętką w samo okienko bramki Czajkowskiego.
Sport
Rzeszów. Występ Górnika Zabrze był wielkim wydarzeniem dla sympatyków piłki nożnej w całym województwie rzeszowskim. Na stadion Stali przybyło ponad 20.000 widzów, co jest absolutnym rekordem frekwencji na meczu piłkarskim w tym mieście. Oczekiwano wielkich emocji, a wielu nie wykluczało niespodzianki w postaci sensacyjnego zwycięstwa gospodarzy. Niespodzianki nad Wisłokiem nie było. Górnik, demonstrując wysokie kwalifikacje i staranne przygotowanie, był wyraźnie lepszy od ambitnie walczącej jedenastki gospodarzy i wygrał bez zastrzeżeń.
Mecz stał na dobrym poziomie, Było to zasługą przede wszystkim piłkarzy Zabrza, ale spory wkład wnieśli również stalowcy. Rozpoczęli oni pojedynek w dobrym stylu i przez 30 minut dyktowali tempo, stwarzając kilka groźnych sytuacji na przedpolu bramki Gomoli. Już w 5 minucie Domarski znalazł się w świetnej pozycji i gdyby zdecydował się na strzał, a nie próbował ograć bramkarza, stalowcy mogli prowadzić 1:0. Ten sam zawodnik w pełni zrehabilitował się w 16 minucie. Zainicjował piękną akcję na prawym skrzydle, następnie posłał dokładne dośrodkowanie do nadbiegającego Stawarza, który z najbliższej odległości umieścił piłkę w siatce.
Po 30 minutach statycznej i pasywnej gry, zabrzanie przystąpili raptem do tak gwałtownego natarcia, że stalowcy musieli ugiąć się przed nawałnicą ataków. W 30 minucie rzadko oglądaną bramkę zdobył Wilczek, strzelając z linii pola karnego z taką siła i precyzją, że piłkę, która otarła się o poprzeczkę dostrzeżono wtedy kiedy wylądowała w siatce. W 2 minuty później Banaś zaskoczył źle ustawionego bramkarza miejscowych i sprytnym strzałem z ostrego kąta zdobył drugą bramkę. Wyjątkowym majstersztykiem był trzeci gol strzelony przez Wilczka. Świetnie usposobiony w tym dniu napastnik Górnika przejął piłkę bitą z rzutu rożnego i z półobrotu technicznym uderzeniem, umieścił ja dokładnie w górnym rogu bramki.
Kwadrans gry Górnika zrobił na wszystkich bardzo duże wrażenie i wyraźnie zniechęcił rzeszowską jedenastkę.
Po przerwie gospodarze z dużym respektem stawiali czoła drużynie gości i na szczęście skończyło się utratą tylko jednej bramki. Jej autorem był znów Wilczek, który w 51 minucie mocnym strzałem zaskoczył Czajkowskiego. Zabrzanie jeszcze przez kilkanaście minut kontynuowali natarcie, które nie przyniosło już dalszych efektów. W kilku wypadkach bardzo dobrze interweniował wprowadzony do gry Majcher, a dwukrotnie strzelona piłka przez Szaryńskiego odbiła się od słupka.
W dwu ostatnich kwadransach nastąpiła częściowa rehabilitacja rzeszowian. W 62 minucie po rzucie rożnym ze strzału Napieracza miejscowi poprawili wynik na 2:4 i do końca nie rezygnowali z uzyskania następnej zdobyczy. Gomola miał okazję popisać się przy obronie strzałów Konfa, Marciniaka, Napieracza i Domarskiego, a linia obrony musiała do końca uważnie kontrolować nerwy rzeszowskich napastników.
Po zakończeniu gry, mimo iż zwycięstwo przypadło gościom, publiczność z satysfakcją opuszczała stadion, mając pełne przekonanie, że w tym dniu Rzeszów miał okazję, aby z bliska zobaczyć, jak wygląda piłka nożna w nowoczesnym wydaniu, jakie są jej atuty, co decyduje o zwycięstwie, a co o przegranej.
J. Filipowicz, Sport nr 136 (3222) z dnia 17 listopada 1969 r.
