20.05.1989 - Górnik Zabrze - Stal Mielec 1:0

20 maja 1989 (sobota), godzina 18:00 1. liga 1988/89, 25. kolejka	Górnik Zabrze	1:0 (0:0)	Stal Mielec	Zabrze, stadion Górnika Sędzia: Andrzej Libich (Warszawa) Widzów: 8 591
	Urban 81 g	1:0
			Tochel, Śliwowski
Józef Wandzik Tomasz Wałdoch Józef Dankowski Marek Piotrowicz Piotr Jegor (77 Andrzej Orzeszek) Robert Warzycha Ryszard Komornicki Piotr Rzepka Piotr Brzoza (55 Waldemar Kamiński) Ryszard Cyroń Jan Urban		SKŁADY	Piotr Wojdyga Piotr Porębny Edward Tyburski Piotr Czachowski Adam Fedoruk Mariusz Barnak Zbigniew Makuch Krzysztof Tochel Jan Urbanek Maciej Śliwowski (88 Roman Gruszecki) Dariusz Sajdak (48 Wojciech Klich)
Trener: Marcin Bochynek			Trener: Włodzimierz Gąsior

Relacja

Sport

Mistrzowska solidność

Zabrze. Obie drużyny pokaza­ły porządny futbol. Jak było do przewidzenia, Górnik trafił na trudnego przeciwnika. Nie tak dawno przecież na Stali sparzył się Ruch. Zabrzanie wyciągnęli z tego właściwe wnioski. Taktycznie zagrali bez zarzutu i w końcu po­konali mielczan. Dodać trzeba — po zaciętej walce.

W pierwszej połowie wydawało się, że goście wywiozą jednak punkt ze stadionu mistrza. Zespół trenera Gąsiora nie pozwalał Górnikowi na rozpędzenie się. W do­datku nie ograniczał się wyłącznie do obrony własnego pola karnego. Wandzikowi stale groziło niebezpieczeństwo. Doskonale kierował poczynaniami kolegów Krzysztof Tochel, człowiek, który widział na boisku dosłownie wszystko. Gospodarze nie mogli rzucić do ataku wszystkich sił, bo niemal każda akcja Stali była dobrej marki — szybka i przemyślana.

Zaczęło się od szansy dla Stali. W 8 minucie dużo nie brakowało, by nieporozumienie pomiędzy Dankowskim a Wandzikiem wykorzy­stał ostro nacierający Śliwowski. Skończyło się na strachu i rzucie rożnym. Już początek tego meczu zapowiadał spore emocje. Oprócz opisanej sytuacji gorąco było także w 9 i 10 minucie pod bramką Wojdygi. Najpierw, po szybkim rozegraniu piłki między Warzychą i Urbanem, Czachowski ofiarnie uratował Stal przed utratą gola. Potem Dankowski wypracował stuprocentową okazję strzelecką Cyroniowi, który — krótko mó­wiąc — zbłaźnił się.

Przed przerwą odnotowaliśmy jeszcze kilka indywidualnych zagrań i niezłych strzałów: Urbana, Komornickiego, Śliwowskiego i Fedoruka. Kiedy w 48 minucie zszedł z boiska kontuzjowany Saj­dak, Górnik poczuł się jakby swobodniej. Na efekty nie trzeba było długo czekać. Akcje ofensywne gospodarzy nabrały barw. Do przodu ruszyła niemal cała drużyna. Stalowcom zaczęła się palić ziemia pod nogami. W 58 minucie świetnie wykonał rzut wolny Rzepka. W 68 minucie Cyroń zrehabilitował się za kiks w pierwszej połowie. Strzelił potężnie z woleja (podawał Warzycha). Piłka uderzyła w słupek. Był to najlepszy strzał w tym spotkaniu.

Wojdyga skapitulował dopiero w 81 minucie. Koronkowa wymiana podań z udziałem Komornickiego, Warzychy i Urbana zakończyła się celną „główką” tego ostatniego. Trwało to bodaj 2 sekundy. Bramkarz nie zdążył zareagować. Pod koniec jeszcze Cyroń starał się podwyższyć wynik, ale tym razem Wojdyga nie dał się wyprowadzić w pole.

Był to naprawdę solidny mecz. Górnik i Stal nie zawiodły. Nie mieli natomiast łatwego życia sędziowie z Warszawy, którzy po 90 minucie musieli wysłuchiwać złośliwości kibiców pod adresem swoich kolegów, tych którzy przed tygodniem sędziowali w Szczecinie. Jak wiadomo, jeden z nich popsuł reputację naszych arbitrów. Teraz cierpią inni.

Adam Barteczko, Sport nr 100, 22 maja 1989