25.10.1959 - Ruch Chorzów - Górnik Zabrze 2:2
| 25 października 1959 (niedziela) 1. liga 1959, 20. kolejka |
Ruch Chorzów | 2:2 (1:1) | Górnik Zabrze | Chorzów, stadion Ruchu Sędzia: Grzegorz Prącik (Kraków) Widzów: ok. 10 000 |
|
| |||
Faber 34 Gasz 60 |
0:1 1:1 2:1 2:2 |
Wilczek 20 Pol 61 | ||
|
Florenski 39 | |||
| Ryszard Wyrobek 2,5 Eugeniusz Pohl 3 Mieczysław Siekiera 2,5 Hubert Pala 2,5 Czesław Suszczyk 3 Antoni Nieroba 3,5 Alojzy Łysko 2,5 Józef Pohl 1,5 Gerard Cieślik 1,5 Alojzy Gasz 2,5 Eugeniusz Faber 3 |
SKŁADY | Joachim Szołtysek 2,5 (74 Józef Kaczmarczyk 2) Antoni Franosz 2,5 Stefan Florenski 2 Henryk Hajduk 2 Ginter Gawlik 3,5 Marian Olejnik 3 Edward Jankowski 3 Erwin Wilczek 3 Edmund Kowal 2 (46 Manfred Fojcik 1,5) Ernest Pol 2,5 Roman Lentner 2 | ||
| Trener: Ewald Cebula | Trener: Janos Steiner | |||
Dodatkowe informacje
- Spotkanie ligowe z Ruchem nr 8 (derby nr 16).
- Obok piłkarzy noty według Sportu.
Relacja
Sport
"Piątka" dla chorzowian za bojowość i ambicję.
Rewanż miał miejsce na trzy kolejki przed końcem sezonu. Nad Ruchem nie wisiał miecz Demoklesa, ale kontuzje i choroby do tego stopni wyszczerbiły szeregi chorzowian (brak Bema, Bochenka, Lercha, Piedy), że zestawienie pełnowartościowej drużyny było nie lada sztuką. Na szczęście przesunięto termin odbycia służby wojskowej Antoniemu Nierobie. Górnik z kolei, był już niemal pewnym mistrzem Polski i nie dopuszczał myśli o ewentualnej porażce. Trójkolorowi byli świetnie dysponowani i obiecywali dołożyć wszelkich starań, by Chorzów zobaczył grę godną mistrza.
Ostatecznie zakończyło się podobnie jak w pierwszym meczu, podziałem punktów. Tym samym Górnikowi nikt już nie był w stanie odebrać tytułu mistrza Polski. Końcowy akord nie był jednak mistrzowski. Górnicy byli wyraźnie niedysponowani, poza tym już w 39 minucie usunięty został z boiska Stefan Florenski za kopnięcie Huberta Pali bez piłki. Więcej szans przechylenia szali na swoją korzyść miał więc ambitnie i bojowo grający Ruch.
Górnicy rozpoczęli grę przeciw silnemu wiatrowi, z którym nie potrafili sobie poradzić. Zasady taktyczne nakazywały w takiej sytuacji forsować grę przyziemną, co jednak przy złej nawierzchni stadionu Ruchu nie było łatwe. Znacznie lepiej zaaklimatyzowali się niebiescy, byli przede wszystkim szybsi i energiczniejsi, toteż wyłapywali piłki zanim jeszcze jeden czy drugi przeciwnik zdecydował się, co z nią począć. Ruch nie posiadał wprawdzie tak wielu zawodników o wyższych umiejętnościach technicznych, jednak biegiem, ambicją i zapałem nadrabiał braki i w rezultacie miejscowi mieli w sumie przewagę w polu i niewiele brakowało, by wygrali, gdyż sytuacji bramkowych również wypracowali więcej niż górnicy.
Jednak to zabrzanie otworzyli wynik. W 20 minucie Edward Jankowski podał do Erwina Wilczka, który pewnym strzałem pokonał Ryszarda Wyrobka. Utrata bramki bynajmniej nie speszyła gospodarzy. Natychmiast nastąpiły energiczne riposty. Górnik nie umiał w tym czasie uwolnić się z nacisku i w 34 minucie po strzale Józefa Pohla piłka odbiła się od poprzeczki, a następnie dostała się do Eugeniusza Fabera, który piękną bombą zmusił Joachima Szołtyska do kapitulacji.
Po przerwie górnicy nie potrafili przejąć inicjatywy, podczas gdy Ruch przeprowadzał coraz częściej energiczne akcje ofensywne. W 60 minucie jeden z takich ułańskich zrywów wywołał zamieszanie na tyłach zabrskich, dzięki czemu Alojzy Gasz zdobył prowadzenie. Radość trwała jednak krótko. Podnieceni zabrzanie z miejsca uderzyli, Mieczysław Siekiera mając możliwość swobodnego wybicia piłki niepotrzebnie zwlekał, wyłuskał ją więc Roman Lentner, który wymienił kilka ładnych podań z Ernestem Polem. Ten ostatni pokazał swoją wartość ogrywając spokojnie obrońców, po czym precyzyjnym strzałem doprowadził do remisu. Później nastąpiła już tylko końcowa walka pełna złośliwych fauli.
Górnicy w ostatnich dwóch spotkaniach sezonu pewnie pokonali Lechię Gdańsk i Cracovię, tym samym zdobywając po raz drugi w historii tytuł mistrza Polski. Chorzowianie po początkowych problemach zajęli 6. miejsce. Jednocześnie dobiegła końca pewna epoka w historii Ruchu, Gerard Cieślik, „arcymistrz z Cichej” zakończył bowiem karierę.
T. Maliszewski, Sport nr 145 z dnia 26.10.1959
